هاست چیست؟ و انواع آن کدامند

هاست (همچنین با نام دیگر آن "میزبان شبکه" شناخته می شود) رایانه یا دستگاه دیگری است که با میزبان های دیگر در یک شبکه ارتباط برقرار می کند. میزبان‌های شبکه شامل کلاینت‌ها و سرورهایی هستند که داده‌ها، خدمات یا برنامه‌ها را ارسال یا دریافت می‌کنند.

هاست ها معمولاً شامل دستگاه های شبکه واسطه مانند سوئیچ ها و روترها نمی شوند و اغلب به جای آن، به عنوان گره ها (node) دسته بندی می شوند. گره یک اصطلاح گسترده است که شامل هر چیزی است که به یک شبکه متصل است، در حالی که یک میزبان نیاز به یک آدرس IP دارد. به عبارت دیگر، همه هاست ها گره هستند، اما گره های شبکه هاست نیستند مگر اینکه برای عملکرد به آدرس IP نیاز داشته باشند.

در یک شبکه TCP/IP، هر میزبان یک شماره میزبان دارد که همراه با یک هویت شبکه، آدرس IP منحصر به فرد خود را تشکیل می دهد. در مدل Open Systems Interconnection (OSI)، پروتکل‌ها در لایه انتقال، که به عنوان لایه 4 نیز شناخته می‌شوند، مسئول ارتباط بین میزبان‌ها هستند. هاست ها از پروتکل های مختلفی برای برقراری ارتباط استفاده می کنند، از جمله پروتکل کنترل انتقال (TCP) و پروتکل Datagram کاربر (UDP).

انواع هاست در فناوری اطلاعات

اصطلاح میزبان در چندین حوزه دیگر در فناوری اطلاعات (IT) استفاده می شود که بسته به زمینه، معنای کمی متفاوت دارد.

میزبان وب

برای شرکت ها یا افراد دارای یک وب سایت، هاست یک وب سرور است که داده های یک یا چند وب سایت را ذخیره و ارسال می کند. هاست همچنین می‌تواند به ارائه‌دهنده خدماتی که این زیرساخت را اجاره می‌کند، که به عنوان میزبان شناخته می‌شود، اشاره داشته باشد.

میزبان ابری

یک میزبان ابری مبتنی بر فناوری‌های رایانش ابری است که به تعدادی از سرورها اجازه می‌دهد تا به عنوان یک سیستم عمل کنند که در آن عملکرد وب‌سایت توسط چندین ماشین تضمین می‌شود. اغلب شامل شبکه ای از سرورها می شود که از مراکز داده مختلف در مکان های مختلف توزیع شده اند. هاست های ابری به عنوان سرویسی عمل می کنند که به مشتریان این امکان را می دهد تا به اندازه نیاز خود از خدمات استفاده و آن را خریداری کنند. هاست ابری جایگزینی برای میزبانی وب سایت بر روی یک سرور واحد است. هاست ابری را می توان هم زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS) و هم پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS) در نظر گرفت. با استفاده از یک مدل ابر عمومی، یک شبکه عمومی داده‌هایی را که به صورت فیزیکی در سرورهای مجازی ذخیره می‌شوند، منتقل می‌کند و از شبکه‌های عمومی برای انتقال داده‌هایی که به صورت فیزیکی در سرورهای اشتراک‌گذاری شده که منبع ابری را تشکیل می‌دهند، ذخیره می‌شود، استفاده می‌کند.

میزبان مجازی

عبارت میزبان مجازی دو کاربرد دارد. یکی به فناوری مورد استفاده برای اجرای چندین دامنه یا برنامه بر روی یک سرور فیزیکی واحد اشاره دارد و دومی به شرکت هایی اشاره دارد که خدمات زیرساخت مجازی را می فروشند.

میزبان راه دور (Remote Host)

در این زمینه، یک میزبان از راه دور در مکان فیزیکی متفاوتی نسبت به کاربر مورد دسترسی با استفاده از یک شبکه خصوصی یا اینترنت قرار دارد که دسترسی از راه دور را برای کاربران فراهم می کند. به عنوان مثال می توان به سرورهایی اشاره کرد که می توانند از راه دور به آن وارد شوند یا به یک کامپیوتر میزبان برای اتصال از طریق Remote Desktop.

میزبان ماشین مجازی (Virtual Host Machine)

میزبان ماشین مجازی به سخت افزار، یعنی سرور فیزیکی - اشاره دارد که منابع محاسباتی را برای پشتیبانی از ماشین های مجازی (همچنین به عنوان مجازی سازی سرور شناخته می شود) فراهم می کند.

محیط های کامپیوتر مرکزی Mainframe

در این زمینه، یک کامپیوتر مرکزی می تواند میزبان خدمات ایستگاه های کاری متصل به آن باشد. این بدان معنا نیست که میزبان فقط "سرور" دارد و ایستگاه های کاری فقط "کلاینت" دارند. رابطه سرور-مشتری یک مدل برنامه نویسی مستقل از این استفاده متنی از "میزبان" است.

نام میزبان (Hostname)

نام میزبان یک نام متنی ساده است که میزبان یک دامنه معین را شناسایی می کند. در یک شبکه محلی (LAN)، نام میزبان سرور ممکن است نام مستعاری مانند mailserver1 باشد. در اینترنت، نام میزبان بخشی از یک آدرس وب را تشکیل می دهد و دارای سه بخش است: زیر دامنه، نام دامنه و دامنه سطح بالا. به عنوان مثال، نام میزبان analytics.noyasystem.com از زیر دامنه analytics، دامنه noyasystem و دامنه سطح بالا .com تشکیل شده است.

در زمینه‌های دیگر، میزبان می‌تواند دستگاه یا برنامه‌ای باشد که به برخی دستگاه‌ها یا برنامه‌های کوچکتر یا کم‌توان خدمات ارائه می‌دهد